Zwierzęta towarzyszące podróżnym

Kwestie przewozu zwierząt domowych towarzyszących podróżnym, podczas przemieszczania do państwa UE z innego państwa członkowskiego lub z terytorium lub państwa trzeciego, reguluje  rozporządzenie (WE) nr 576/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie przemieszczania o charakterze niehandlowym zwierząt domowych oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 998/2003.

Zwierzę domowe to zwierzę należące do gatunku wymienionego w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 576/2013, które towarzyszy swojemu właścicielowi lub osobie upoważnionej podczas przemieszczania o charakterze niehandlowym, oraz za które, podczas takiego przemieszczania o charakterze niehandlowym, odpowiedzialny jest właściciel lub taka osoba upoważniona (oświadczenie, że zwierzę spełnia wymagania definicji, jest dołączane do świadectwa zdrowia i jest podpisane przez właściciela lub osobę upoważnioną).

Przemieszczanie niehandlowe to przemieszczanie, którego celem nie jest ani sprzedaż, ani przeniesienie własności zwierzęcia domowego.

Aby dane zwierzę mogło być uznane za  „zwierzę domowe” muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1. Zwierzę należy do jednego z niżej wymienionych gatunków:
2. psy (Canis lupus familiaris),
3.  koty (Felis silvestris catus),
4. fretki ( Mustela putorius furo),
5. bezkręgowce (z wyjątkiem pszczół i trzmieli oraz mięczaków i skorupiaków),
6. ozdobne zwierzęta wodne,
7.  płazy,
8. gady,
9.  ptaki z wyjątkiem drobiu (tj. kur domowych, indyków, perliczek, kaczek, gęsi, przepiórek, gołębi, bażantów, kuropatw i bezgrzebieniowców – Ratitae, chowanych lub trzymanych w zamknięciu w celu hodowli, produkcji mięsa lub jaj do konsumpcji, lub w celu odnowienia stada),
10. ssaki: gryzonie i króliki inne niż przeznaczone do produkcji żywności.
11. Przemieszczanie zwierzęcia musi wynikać z konieczności przemieszczenia się jego właściciela, jest jego następstwem,
12. Zwierzę nie może być przeznaczone do sprzedania lub przekazania innej osobie.

Osobą uprawnioną do przywozu zwierząt domowych na podstawie ww. rozporządzenia jest właściciel (wpisany do dokumentu towarzyszącego zwierzęciu) lub osoba pisemnie upoważniona przez właściciela.

Maksymalna liczba psów, kotów lub fretek, które mogą towarzyszyć właścicielowi lub osobie upoważnionej podczas jednorazowego przemieszczania o charakterze niehandlowym, nie może przekraczać pięciu. Jednakże od tej zasady istnieją  odstępstwa, tj. można przywieźć więcej o mawianych gatunków zwierząt,  jeśli spełnione zostaną następujące warunki:

1. przemieszczanie o charakterze niehandlowym zwierząt domowych odbywa się w celu uczestnictwa w konkursach, wystawach, wydarzeniach sportowych lub w szkoleniach związanych z takimi wydarzeniami;
2.  właściciel lub osoba upoważniona przedstawią dowody na piśmie, że dane zwierzęta domowe zostały zarejestrowane jako uczestniczące w wydarzeniu, o którym mowa w lit. a), lub w stowarzyszeniu, które organizuje takie wydarzenia;
3. wiek zwierząt domowych wynosi ponad sześć miesięcy.

Najczęściej do UE przemieszcza się psy, koty i fretki. Do szczegółowych warunków przemieszczania psów, kotów, fretek z państw trzecich określonych w załącznik II do rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr  577/2013 z dnia 28 czerwca 2013 r. w sprawie wzorów dokumentów identyfikacyjnych dla przemieszczania o charakterze niehandlowym psów, kotów i fretek, ustanowienia wykazów terytoriów i państw trzecich oraz formatu, szaty graficznej i wymogów językowych dotyczących oświadczeń potwierdzających spełnienie określonych warunków przewidzianych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 576/2013,należy zaliczyć:

1. oznakowanie zwierzęcia poprzez wszczepienie transpondera (musi być zgodny z normą ISO 11784 i wykorzystywać technologię HDX lub FDX-B oraz musi być możliwy do odczytania za pomocą czytnika zgodnego z normą ISO 11785),lubza pomocą wyraźnie czytelnego tatuażu wykonanego przed dniem 3 lipca 2011 r.
2. poddanie zwierzęcia szczepieniu przeciwko wściekliźnie (polskie przepisy nie zezwalają na wwóz na terytorium Polski młodych psów, kotów i fretek bez ważnego szczepienia przeciwko wściekliźnie),
3. zwierzęciu towarzyszyć powinien dokument identyfikacyjny, w formie  świadectwa zdrowia zwierzęcia, które musi być uzupełnione  pisemnym oświadczeniem, potwierdzającym niehandlowy charakter przemieszczenia zwierzęcia, bądź paszport wystawiony w takich krajach jak Andora, Szwajcaria, Wysypy Owcze, Gibraltar, Grenlandia, Islandia, Liechtenstein, Monako, San Marino, Państwie Watykańskim oraz Norwegia.

W przypadku, gdy zwierzęta są wwożone do państwa członkowskiego po ich przemieszczeniu na terytorium trzecie lub do państwa trzeciego lub po ich tranzycie przez terytorium lub państwo trzecie z państwa członkowskiego również zwierzęciu musi towarzyszyć paszport.

1. zastosowanie wobec zwierząt wszelkich profilaktycznych środków zdrowotnych, które są niezbędne dla ochrony zdrowia publicznego lub zdrowia zwierząt domowych  w zakresie zwalczania chorób lub zakażeń innych niż wścieklizna, które rozprzestrzeniają się wskutek przemieszczania tych zwierząt domowych. Komisja Europejska  ustanowiła profilaktyczne środki zdrowotne w odniesieniu do Echinococcus multilocularis u psów przemieszczanych do Finlandii, Malty, Wielkiej Brytanii, Irlandii.

W przypadku przemieszczania psów, kotów i fretek z innych krajów, niż wymienione w załączniku II do ww. rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) nr  577/2013, np. z Ukrainy, Chin, niezbędne jest dodatkowo dysponowanie badaniem poziomu przeciwciał przeciwko wściekliźnie metodą miareczkowania.Badanie musi być wykonane w zatwierdzonym laboratorium (wykaz laboratoriów zatwierdzonych w krajach członkowskich UE i krajach trzecich jest dostępny na stronie internetowej Komisji Europejskiej).  

W czasie wjazdu do UE, właściciel lub osoba upoważniona ma obowiązek zgłoszenia się do organu celnego w punkcie wjazdu podróżnych, na terenie przejść granicznych, w celu poddania zwierzęcia kontroli oraz przedstawia dokument identyfikacyjny zwierzęcia, wykazujący zgodność z wymogami dotyczącymi przemieszczania, a także umożliwia poddanie zwierzęcia kontrolom przeprowadzanym przez funkcjonariuszy Służby Celno – Skarbowej.

Szczegółowe informacje znajdą Państwo na stronie Głównego Lekarza Weterynarii pod linkiem:https://www.wetgiw.gov.pl/nadzor-weterynaryjny/podroze-ze-zwierzetami-towarzyszacymi

Informacja dla podróżnych dotycząca  przywozu lub wywozu produktów leczniczych, środków odurzających i substancji psychotropowych, jakie są niezbędne do leczenia medycznego w przypadku przekraczania granic Rzeczypospolitej Polskiej.

Podróżni przybywający do Polski nie muszą posiadać na przywóz z zagranicy produktu leczniczego na własne potrzeby lecznicze  zgody Prezesa Urzędu Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych jeśli przewożą je w liczbie nieprzekraczającej pięciu najmniejszych opakowań  (Podstawa prawna: art. 68 ust. 5 ustawy z dnia 6 września 2001r. Prawo farmaceutyczne t.j. Dz. U.  z 2020 r. Nr 944, ze. zm.)

Produktem leczniczym – jest substancja lub mieszanina substancji, przedstawiana jako posiadająca właściwości zapobiegania lub leczenia chorób występujących u ludzi lub zwierząt lub podawana w celu postawienia diagnozy lub w celu przywrócenia, poprawienia lub modyfikacji fizjologicznych funkcji organizmu poprzez działanie farmakologiczne, immunologiczne lub metaboliczne.

Uwaga!!!

WW. zwolnienie z uzyskania zgody Prezesa nie dotyczy przesyłek pocztowych i kurierskich, co oznacza że taka forma przywozu produktów leczniczych na własny użytek jest niedozwolona.

Jednak powyższa reguła nie ma zastosowania do środków odurzających i substancji psychotropowych, których przywóz z zagranicy określają przepisy ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (  t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 852 ze zm.)

Środki odurzające

Przywóz, wywóz, wewnątrzwspólnotowa dostawa lub wewnątrzwspólnotowe nabycie środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów kategorii 1 na własne potrzeby lecznicze może być dokonywany na podstawie dokumentów określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 12. ( art. 37 ust 10 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii)

Sprawy związane z uzyskaniem stosownych dokumentów  reguluje Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 16 marca 2017 r. sprawie szczegółowych warunków i trybu wydawania pozwoleń oraz dokumentów niezbędnych do przywozu, wywozu, wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów kategorii 1 (Dz. U. z 2017 r. poz. 686 ze zm.)

Właściwy wojewódzki inspektor farmaceutyczny albo właściwy wojskowy inspektor farmaceutyczny wydaje dokumenty umożliwiające wewnątrzwspólnotową dostawę lub wewnątrzwspólnotowe nabycie środków odurzających lub substancji psychotropowych na własne potrzeby.

 Główny Inspektor Farmaceutyczny wydaje dokumenty umożliwiające przywóz albo wywóz środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów kategorii 1 na własne potrzeby lecznicze na podstawie recepty lub dokumentacji medycznej dotyczącej zaleconego przyjmowania danego produktu leczniczego

Dokumenty, umożliwiające przywóz, wywóz, wewnątrzwspólnotową dostawę lub wewnątrzwspólnotowe nabycie środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów kategorii 1 na własne potrzeby lecznicze; wydaje się, w okresie 15 dni przed dniem przekroczenia granicy Rzeczypospolitej Polskiej, na czas określony, nie dłuższy niż 30 dni, w dwóch egzemplarzach, z czego:

1.    jeden egzemplarz zachowuje organ wydający dokument;

2.    jeden egzemplarz zachowuje podmiot, któremu wydano dokument, w celu okazania organom celnym.

Dla każdego z przepisanych środków odurzających lub substancji psychotropowych jest wymagane odrębne zaświadczenie.

Wzór dokument umożliwiającego przywóz lub wywóz środków odurzających, substancji psychotropowych lub prekursorów kategorii 1 na własne potrzeby lecznicze  można pobrać ze strony Głównego Inspektora Farmaceutycznego:

https://www.gov.pl/web/gif/przewoz-srodkow-odurzajacych-i-substancji-psychotropowych-jakie-sa-niezbedne-do-leczenia-medycznego-w-przypadku-przekraczania-granic-rzeczypospolitej-polskiej

Jakie leki i w jakich ilościach mogę wywieźć z Polski?

Podróżni wyjeżdżający z Polski za granicę mogą zabrać ze sobą jedynie produkty lecznicze na własny użytek, w ilościach potrzebnych na czas podróży i pobytu za granicą (szczegółowe normy ilościowe określają przepisy poszczególnych krajów).

W przypadku niektórych leków, np. insuliny aplikowanej w formie iniekcji, należy zabrać ze sobą odpowiedni dokument, wystawiony przez lekarza prowadzącego, który swoim podpisem potwierdza chorobę podróżnego, przyjmowane przez niego leki i konieczność używania strzykawek, aplikatora, czy innych instrumentów medycznych. Najlepiej, aby ten dokument przetłumaczony był na język kraju, do którego podróżny się wybiera.

Obowiązek zgłaszania zamiaru wywozu poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zbycia podmiotowi prowadzącemu działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – produktów leczniczych, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobów medycznych, zawartych w wykazie, o którym mowa w ww. ustawie,  dotyczy jedynie przez przedsiębiorców. Przepisy te nie odnoszą się do przewożenia leków przez osoby fizyczne (art. 37av ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne).

Czy mogę wysłać lekarstwa?

Przesyłanie „produktów medycznych” za granicę i do Polski w przesyłkach pocztowych między osobami fizycznymi jest zabronione.

Odpowiedzi na szereg innych pytań dotyczących przepisów celnych oraz zasad przekraczania granicy znajdziesz w sekcji FAQ:  https://granica.gov.pl/faq.php

Przewóz przez granicę Polski (UE) środków pieniężnych

Zasady przewozu przez granicę Unii Europejskiej środków pieniężnych określają przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1672 w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Unii lub wywożonych z Unii.

W przypadku gdy osoba wjeżdża do UE lub wyjeżdża z UE i przewozi środki pieniężne o wartości 10 000 EUR albo więcej (lub równowartość w innej walucie), powinna zgłosić w formie pisemnej i na żądanie przedstawić takie środki pieniężne właściwym organom - w Polsce jest to Służba Celno-Skarbowa.

Wzory deklaracji środków pieniężnych wwożonych do kraju lub wywożonych za granicę określone zostały w przepisach rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2021/776 z 11 maja 2021 r. ustanawiającego wzory niektórych formularzy oraz przepisy techniczne dotyczące skutecznej wymiany informacji na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1672 w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Unii lub wywożonych z Unii (Dz. U. L167 z 12.5.2021, str.638) – link do rozporządzenia
Potwierdzenie przywozu do kraju oraz wywozu za granicę środków pieniężnych przez właściwe organy następuje poprzez odciśnięcie pieczęci organu na obydwu egzemplarzach deklaracji oraz zamieszczeniu na nich podpisu osoby potwierdzającej.

Organy potwierdzające deklarację mogą, w celu sprawdzenia, czy przywóz do kraju środków pieniężnych oraz ich wywóz za granicę odbywa się zgodnie z obowiązującymi przepisami, podejmować czynności kontrolne na zasadach i w trybie określonych w przepisach o kontroli celnej.

Zgodnie z art. 2 ust.1 lit a rozporządzenia (UE)  2018/1672 należy zgłosić środki pieniężne, które oznaczają:

• gotówkę;
• zbywalne papiery na okaziciela;
• towary używane jako wysoce płynne środki przechowywania wartości;
• karty przedpłacone;

• gotówkę, czyli banknoty i monety, które znajdują się w obiegu jako środek wymiany lub znajdowały się w obiegu jako środek wymiany i można je wciąż wymienić w instytucjach finansowych lub bankach centralnych na banknoty i monety znajdujące się obecnie w obiegu jako środek wymiany;

• zbywalne papiery na okaziciela, czyli instrumenty inne niż gotówka, które uprawniają ich posiadaczy do żądania pewnej kwoty pieniężnej po okazaniu tych instrumentów, bez konieczności potwierdzenia tożsamości lub prawa do tej kwoty. Te instrumenty to:

- czeki podróżne; oraz

 - czeki, weksle lub przekazy pieniężne na okaziciela albo podpisane, lecz bez podawania nazwiska odbiorcy płatności, indosowane bez ograniczeń, wystawione na fikcyjnego odbiorcę płatności lub występujące w innej formie, która powoduje przejście tytułu do nich przy ich przekazaniu;

• towar używany jako wysoce płynny środek przechowywania wartości, czyli towar, który charakteryzuje wysoki stosunek wartości do objętości i który można bez trudu wymienić na gotówkę na łatwo dostępnych rynkach obrotu, ponosząc tylko niewielkie koszty transakcyjne;

• kartę przedpłaconą, czyli kartę niespersonalizowaną, przechowującą wartość pieniężną lub środki, bądź oferującą dostęp do wartości pieniężnych lub środków, która może być wykorzystana do celów transakcji płatniczych, nabycia towarów czy usług lub do wypłaty gotówki, w przypadku gdy taka karta nie jest powiązana z rachunkiem bankowym;

Rozporządzenie (UE)  2018/1672 wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich UE, przy czym w myśl  punktu (9) preambuły do ww. rozporządzenia,  jego przepisy  nie mają wpływu na możliwości zapewnienia przez państwa członkowskie, w ramach ich prawa krajowego, dodatkowych krajowych systemów kontroli przepływów środków pieniężnych w Unii, pod warunkiem że kontrole te są zgodne z podstawowymi wolnościami Unii, w szczególności z art. 63 i 65 TFUE.W ramach takich właśnie działań – podejmowanych w celu kontroli przepływów środków pieniężnych w obrębie Wspólnoty – poszczególne państwa członkowskie UE mogą ustanowić własne, krajowe regulacje prawne (w Polsce są nimi przepisy Prawa dewizowego).

 Podstawy prawne:

1.     Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 czerwca 2007 r. w sprawie sposobu dokonywania potwierdzenia przywozu do kraju oraz wywozu za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych oraz wzoru zgłoszenia przywozu do kraju i wywozu za granicę tych wartości lub środków (Dz. U. Nr 126, poz. 875),

2.     Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1672 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie kontroli środków pieniężnych wwożonych do Unii lub wywożonych z Unii oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 1889/2005 (Dz. Urz. UE L 284/6 z 12.11.2018).

Sprawdź co możesz wwieźć do Polski bez cła i podatku, podróżując
z państwa pozaunijnego

Normy ilościowe i wartościowe towarów przywożonych w bagażu osobistym podróżnych, przyjeżdżających z państw trzecich (spoza Unii Europejskiej),
które są zwolnione z należności celnych przywozowych

Zwolnione z należności celnych przywozowych są towary znajdujące się w bagażu osobistym podróż­nych przyjeżdżających z państw trzecich w ramach następujących norm:

-      w transporcie lądowym – do równowartości 300 euro;

-      w transporcie lotniczym i morskim – do równowartości 430 euro.

Do tych wartości nie wlicza się wartości produktów leczniczych, niezbędnych dla potrzeb podróżnego; wartości bagażu osobistego, importowanego czasowo lub importowanego po jego czasowym wywozie; wartości paliwa znajdującego się w standardowym zbiorniku dowolnego pojazdu silnikowego oraz paliwa znajdującego się w przenośnym kanistrze, którego ilość nie przekracza 10 litrów (paliwa te również stanowią bagaż podróżnego);
a także wartości tytoniu i wyrobów tytoniowych oraz napojów alkoholowych przywożonych przez podróżnego, który ukończył 17 lat według poniższych norm:

wyroby tytoniowe, jeżeli są przywożone w transporcie lotniczym lub w transporcie morskim:

papierosy – 200 sztuk lub cygaretki (cygara o masie nie większej niż3g/sztukę) – 100 sztuk, lub cygara – 50 sztuk, lub tytoń do palenia – 250 g,

wyroby tytoniowe, jeżeli są przywożone w transporcie innym niż lotniczy lub morski:

papierosy – 40 sztuk lub cygaretki (cygara o ma­sie nie większej niż3g/sztukę) – 20 sztuk, lub  cygara – 10 sztuk, lub tytoń do palenia – 50 g,

napoje alkoholowe:

napoje powstałe w wyniku destylacji i wyroby spirytusowe o mocy objętościowej alkoholu powyżej 22 %, alkohol etylowy nieskażony o mocy objętościowej alkoholu wynoszącej 80 % i więcej (np. wódka) – 1 litr lub alkohol i napoje alkoholowe o mocy objętościowej alkoholu nieprzekraczającej 22 % - 2 litry (np. likiery), i wina niemusujące – 4 litry, i piwo – 16 litrów,

napoje alkoholowe, jeżeli są przywożone przez podróżnego, który ma miejsce zamieszkania w strefie nadgranicznej lub jest pracownikiem zatrudnionym w strefie nadgranicznej, lub jest członkiem załogi środków transportu wykorzystywanych do podróży z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju:

napoje powstałe w wyniku destylacji i wyroby spirytusowe o mocy objętościowej alkoholu powyżej 22 %, alkohol etylowy nieskażony o mocy objętościowej alkoholu wyno­szącej 80 %
i więcej – 0,5 litra lub alkohol i napoje alkoholowe o mocy objętościowej alkoholu nieprzekraczającej 22 % - 0,5 litra, i wina niemusujące – 0,5 litra, i piwo – 2 litry.